Alberto Giacometti - Huma Bhabha, συναντήσεις με μνημειώδη γλυπτά σε νέους διαλόγους

Alberto Giacometti - Huma Bhabha : Γλυπτά σε αρμονική συνομιλία που καλύπτουν έναν αιώνα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το κλασικό, το μοντέρνο και το σύγχρονο συναντώνται, στο έργο δύο καλλιτεχνών που μοιράζονται το μακροχρόνιο ενδιαφέρον τους για την ιστορία της παραστατικής γλυπτικής και το σώμα ως τόπο για τα τραύματα της εποχής μας.

----------

Δείτε το videopodcast στο YouTube κάνοντας κλικ επάνω

Ακούστε το podcast στο Spotify κάνοντας κλικ επάνω, ή στο Spotify for creators κάτω

---------------------

Από την Αγνή Κατσιούλα

---------------------

Ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους γλύπτες του 20ού αιώνα, ο Ελβετός Alberto Giacometti είναι γνωστός για τα ιδιαίτερα, επιμήκη γλυπτά του που πειραματίζονται με την ανθρώπινη μορφή. Απαντώντας στον πόνο και την καταστροφή που προκάλεσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, τα έργα του πρότειναν μια νέα προοπτική για την ανθρωπότητα και τη συλλογική ψυχή. Σε μια μεγάλη έκθεση στο Barbican Center στο Λονδίνο τα ογκώδη γλυπτά της πακιστανικής καταγωγής σύγχρονης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας Huma Bhabha σφυρηλατούν νέους διαλόγους δίπλα σε έργα του φημισμένου γλύπτη, μιλώντας για το πώς η σύγκρουση και ο πόλεμος μετατρέπουν την ανθρώπινη ζωή σε παράπλευρες απώλειες. Με τίτλο “Encounters: Giacometti” (Συναντήσεις με τον Τζιακομέτι) η συγκλονιστική παρουσίαση είναι η πρώτη από τρεις πρωτοποριακές εκθέσεις με νέα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών. Ακολουθούν η εκπληκτική παλαιστινιακής καταγωγής Mona Hatoum από τον Σεπτέμβριο και η πρωτοποριακή Αμερικανίδα Lynda Benglis από τον Φεβρουάριο του 2026, πάντα σε διάλογο με τις δημιουργίες του Giacometti.

----------

Οι καυτές ανάσες του Ιούλη χτυπούν το Λονδίνο. Η βρετανική Μητρόπολη, η πόλη που απλώνεται στις όχθες του Τάμεση, αυτό το μεγάλο πολυπολιτισμικό χωνευτήρι που ζει σε εξωφρενικά γρήγορους ρυθμούς, έχει φορέσει μια πιο καλοκαιρινή, καυτή θα λέγαμε διάθεση.

Η ισχυρή πόλη είναι ένα τεράστιο κέντρο πολιτισμού που ολόκληρο τον χρόνο δίνει τη δυνατότητα σε πρωτοπόρους καλλιτέχνες να παράξουν και να εκθέσουν την τέχνη τους σε χώρους από άκρη σε άκρη στην πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή.

Τα ηλιόλουστα καλοκαιρινά απογεύματα πολλοί Λονδρέζοι, μαζί με τους μυριάδες πραγματικά τουρίστες της, αναζητούν ψυχαγωγία και δροσιά σε χαρακτηριστικά μέρη της πόλης και πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία να ψυχαγωγηθούν εκεί που παράγεται και εκτίθεται πρωτοπόρα τέχνη.

Η βρετανική πρωτεύουσα που συγκεντρώνει και παράγει σε υπερθετικό βαθμό καλλιτέχνες και καλλιτεχνήματα από όλες τις χρονικές περιόδους και τα πλάτη της Γης προσφέρει απλόχερα στο κοινό μέσα από τις γκαλερί και τα μουσεία της τη δυνατότητα να θαυμάσουν εκθέσεις και έργα που εκτοξεύουν ψηλά αισθήσεις και αισθήματα μέσα στη χαλαρότητα του θέρους.

Ένα κεντρικό σημείο αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης είναι το Barbican Center. Ένα τεράστιο κέντρο πολιτισμού το οποίο χτίστηκε ως δώρο του οικονομικού Σίτι προς το Λονδίνο και άνοιξε επίσημα τους χώρους του στο κοινό στις 3 Μαρτίου του 1982, παρεμβαίνοντας πρωτοποριακά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι των τεχνών.

Στους χώρους του φιλοξενούνται αίθουσες συναυλιών κλασικής και σύγχρονης μουσικής, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών, συνέδρια και εμπορικοί εκθεσιακοί χώροι. Εκεί στεγάζεται μάλιστα μία βιβλιοθήκη, τρία εστιατόρια και μία εξαιρετική σχολή μουσικής και φυσικά ένας θησαυρός από ψηφιοποιημένα αρχεία ανοιχτά στο πλατύ κοινό.

Το συγκλονιστικό μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής κτίριο, στέκει υπέροχα, εναέριοι δαιδαλώδεις διάδρομοι και γέφυρες που περνούν μέσα από κτίρια και πάνω από δρόμους το περιτριγυρίζουν και στοχεύουν τα βήματά μας ακριβώς στο εξαιρετικό ξέφωτο, στο κανάλι με τα σιντριβάνια που αναδεικνύει την δύναμή του αισθητικά. Τις μέρες του καλοκαιριού είναι μια δροσιστική όαση με νούφαρα, καλαμιές που φιλοξενούν κυπρίνους, παπάκια, χήνες και ζαβολιάρες νερόκοτες.

Στην οροφή του θεάτρου του Barbican αιωρούνται οι κρεμαστοί κήποι του, ένας γιγαντιαίος στεγασμένος βοτανικός κήπος. Πίσω ακριβώς από τη μεγάλη αίθουσα συναυλιών στο πίσω μέρος του κέντρου ξετυλίγεται ένας ελεύθερος εκθεσιακός χώρος που ονομάζεται «The Curve» (καμπύλη) και φιλοξενεί σύγχρονους καλλιτέχνες που με τα έργα τους ανταποκρίθηκαν στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αυτού του χώρου

Μέσα του στον 4ο όροφο, κλείνει την εξαιρετική Barbican Art Gallery που παρουσιάζει στις αίθουσές της ό,τι καλύτερο και πρωτοποριακό γεννιέται στη διεθνή εικαστική τέχνη, με ένα δυναμικό μείγμα από ζωγραφική, αρχιτεκτονική, κατασκευές, σχεδιασμό, μόδα και φωτογραφία. Φέρνει στο πλατύ κοινό καινοτόμους εικαστικούς του 20ού και του 21ου αιώνα που διαμορφώνουν τις εξελίξεις και διεγείρουν αλλαγές στη σύγχρονη τέχνη.

Φέτος την άνοιξη ένας νέος εικαστικός χώρος διαμορφώθηκε στον δεύτερο όροφο, με καταπληκτική θέα στο ξέφωτο και την αυλή, καθώς ανακοινώθηκε μια νέα συνεργασία του Barbican Center με το Fondation Giacometti στο Παρίσι για μια σειρά τριών πρωτοποριακών εκθέσεων που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους.

Οι διαδοχικές εκθέσεις συγκεντρώνουν τις πρακτικές τριών σύγχρονων καλλιτεχνών, γνωστών για την πρωτοτυπία και την εφευρετικότητά τους, μαζί με ιστορικά έργα του Ελβετού γλύπτη Alberto Giacometti (1901-1966). Ξεκίνησε με την παρουσίαση των έργων της Huma Bhabha, ακολουθούμενη από την Mona Hatoum και τέλος θα κλείσει με την Lynda Benglis.

Κάθε καλλιτέχνις παρουσιάζει με την σειρά της, ένα μείγμα προϋπαρχόντων και νέων έργων τέχνης που αντηχούν και πρωτίστως ανταποκρίνονται άμεσα στα γλυπτά του Giacometti, ανοίγοντας νέες διαγενεακές συνδέσεις και διαλόγους.

Μετά από μια περίοδο βαθιάς ενασχόλησης με το έργο του Giacometti στο Ίδρυμα Giacometti, κάθε καλλιτέχνης συμμετείχε στην επιλογή των έργων του Ελβετού καλλιτέχνη που θα συμπεριλάβει στην έκθεσή παράλληλα με τα δικά του έργα.

Ο Giacometti είναι ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους γλύπτες του 20ού αιώνα, γνωστός για τα ιδιαίτερα, επιμήκη γλυπτά του που πειραματίζονται με την ανθρώπινη μορφή.

Μερικά από τα πιο συναρπαστικά έργα του δημιουργήθηκαν την ίδια μεταπολεμική περίοδο κατά την οποία χτιζόταν το Barbican. Θεωρούμενα μερικές φορές ως απάντηση στον πόνο και την καταστροφή που προκλήθηκε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα έργα του πρότειναν μια νέα προοπτική για την ανθρωπότητα και τη συλλογική ψυχή.

Αυτή η ριζοσπαστικότητα αντηχεί με τις ουτοπικές αρχές που διέπουν την ίδρυση του Barbican, το οποίο επιδίωξε να εξερευνήσει έναν νέο τρόπο σκέψης και ύπαρξης, όπου οι τέχνες θεωρούνταν ζωτικής σημασίας και κεντρικές για τον εμπλουτισμό της σύγχρονης ζωής.

Οι επισκέπτες αυτών των εκθέσεων θα παρατηρήσουν τις ανταλλαγές μεταξύ των σύγχρονων καλλιτεχνικών πρακτικών και του έργου του Giacometti, οι οποίες περιπλέκουν απλές ερμηνείες της καλλιτεχνικής επιρροής και της μορφικής ομοιότητας.

Οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες έχουν κοινά ενδιαφέροντα για τον θάνατο, τον κατακερματισμό, την έννοια της εστίας, την μνήμη, το τραύμα, το ερωτικό, τον τρόμο και το χιούμορ θα λέγαμε - και εκδηλώνουν τις ανησυχίες τους με εντελώς διαφορετικούς τρόπους μέσα από το δικό τους έργο.

Η εξερεύνηση αυτών των διαχρονικών και υπαρξιακών ανησυχιών είναι που σχηματίζει τα συνδετικά νήματα μεταξύ των τριών ζωντανών καλλιτεχνών και του Giacometti. Κάθε έκθεση εξετάζει τι συμβαίνει στο σημείο συνάντησης σωμάτων έργων που είναι βαθιά συναισθηματικά και συγκινητικά, ανταποκρινόμενα στην αγωνία και την απελπισία ενός πληγωμένου κόσμου.

Παρακολουθήσαμε για αρχή, την σημαντική νέα έκθεση της καλλιτέχνιδας Huma Bhabha, την πρώτη από την σειρά των τριών πρωτοποριακών εκθέσεων σε συνεργασία με το Fondation Giacometti. Η έκθεση λοιπόν, «Συναντήσεις: Giacometti x Huma Bhabha» διοργανώθηκε για πρώτη φορά και δίνεται η δυνατότητα τα έργα των δύο καλλιτεχνών να παρουσιαστούν μαζί. Με υπότιτλο «Τίποτα δεν είναι πίσω μας», η έκθεση είναι η πρώτη της Bhabha σε δημόσιο ίδρυμα στο Λονδίνο.

Τα γλυπτά αυτής της έκθεσης, καλύπτουν σχεδόν έναν αιώνα καλλιτεχνικής δημιουργίας, καλύπτοντας μια γκάμα μέσων - γύψο, μπρούντζο, τερακότα.

Η Huma Bhabha γεννήθηκε το 1962 στο Καράτσι του Πακιστάν, όμως ζει και εργάζεται πλέον στις ΗΠΑ. Με έδρα το Poughkeepsie της Νέας Υόρκης είναι γνωστή για τις μοναδικά γοητευτικές, εικονιστικές μορφές της, που συχνά εμφανίζονται ανατοποθετημένες ή κάποιες αποσυναρμολογημένες.

Χρησιμοποιεί στα γλυπτά της υλικά όπως φελιζόλ, φελλό, καουτσούκ, χαρτί, σύρμα και πηλό, βάζοντας περιστασιακά και καθημερινά αντικείμενα ή υλικά που βρέθηκαν στα απορρίμματα τα οποία με περισσή τέχνη ενσωματώνει στα έργα της.

Τα θέματά της είναι ιστορίες αποικιοκρατίας, πολέμου, εκτοπισμού, αναμνήσεων και νοσταλγίας. Βέβαια πέραν των γλυπτών είναι εξίσου παραγωγική και δημιουργεί καλλιτεχνήματα σε χαρτί με ζωηρά παστέλ σχέδια, απόκοσμες φωτογραφίες κολάζ και αρκετές πειραματικές εκτυπώσεις.

Τα γλυπτά της ως χαρακτήρες με την τραχιά κατασκευή τους γίνονται πλούσιες οθόνες για προβολές ψυχολογικού βάθους. Αντλώντας την επιρροή της από την αφρικανική και κλασική γλυπτική ενσωματώνει την τέχνη των μοντερνιστών και φέρνοντας στοιχεία της λαϊκής κουλτούρας δημιουργεί τα δυστοπικά οράματα των πρωτοπόρων της επιστημονικής φαντασίας

Τέσσερα από τα μνημειώδη γλυπτά της Bhabha εκτίθενται στο Φουαγιέ του νέου χώρου στο Επίπεδο 2. Αυτές οι γιγάντιες μορφές αντιπροσωπεύουν το αρχαίο και το σύγχρονο, το ανθρώπινο και το μη ανθρώπινο, και αντλούν έμπνευση από ταινίες τρόμου και φαντασίας των δεκαετιών του 1980 και του 1990.

Τα ζωγραφισμένα και πατιναρισμένα χάλκινα γλυπτά, που θυμίζουν προμοντέρνα ομοιώματα, τα οποία η Bhabha παρουσίασε για πρώτη φορά στην έκθεση Public Art Fund Before The End στο Brooklyn Bridge Park στη Νέα Υόρκη το 2024, παρουσιάζονται στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Από αυτά, τα Nothing Falls και Feel the Hammer έχουν γενναιόδωρα δανειστεί από το Μουσείο Τέχνης Kiran Nadar στο Νέο Δελχί.

Οι δύο τόνων ψηλές όρθιες φιγούρες δείχνουν καλοπροαίρετους επισκέπτες μάλλον από κάποιον άλλο πλανήτη, όμως περισσότερο μοιάζουν με αρχαία τοτέμ, με επιφάνειες χοντροκομμένες, σκαλισμένες και περίτεχνα μαυρισμένες.

Με τα τεράστια κεφάλια τους να υψώνονται από πάνω μας, αποκαλύπτοντας σειρές δοντιών, είναι πραγματικά σαν να μπήκαμε στο πλατό για μια αποκαλυπτική ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Στην φωτεινή αίθουσα σχήματος L, υπάρχουν 10 γλυπτά του Alberto Giacometti. τα οποία όπως προείπαμε δημιουργήθηκαν κυρίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα ιδιαίτερα, επιμήκη γλυπτά του που πειραματίζονται με την ανθρώπινη μορφή. αποκαλύπτοντας τα σωματικά και ψυχολογικά τραύματα αυτής της υπαρξιακής κρίσης της ανθρωπότητας.

Το πρώιμο καλλιτεχνικό του ταξίδι τον οδήγησε να εξερευνήσει την αφρικανική και ωκεάνια γλυπτική, η οποία είχε ήδη επηρεάσει μοντέρνους καλλιτέχνες.

Το έργο του Giacometti ως καλλιτέχνη χαρακτηριζόταν από μια συνεχή αναζήτηση για την κατανόηση της ανθρώπινης μορφής, ιδιαίτερα του κεφαλιού.

Καθ όλη την καριέρα του δημιούργησε επιμήκεις, εύθραυστες φιγούρες που μετέφεραν μια αίσθηση απομόνωσης και υπαρξιακού βάθους. Ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική και τη χαρακτική, δημιουργώντας πορτρέτα που τόνιζαν την υπαρξιακή πάλη της αντίληψης και της αναπαράστασης.

Ιστορικά, η τέχνη του Giacometti αναδύθηκε στον ταραγμένο 20ό αιώνα, που σημαδεύτηκε από πολέμους και μεταβαλλόμενα καλλιτεχνικά κινήματα. Η φιλία του με τον φιλόσοφο Jean-Paul Sartre / Ζαν-Πολ Σαρτρ επηρέασε το έργο του, ενισχύοντας θέματα υπαρξισμού και την αγνώριστη φύση των άλλων.

Μέχρι τα τελευταία του χρόνια, συνέχισε να εξερευνά θέματα κατακερματισμού, διάσπασης και οράματος, αφήνοντας πίσω του μια διαχρονική κληρονομιά που διαμόρφωσε τη μοντέρνα γλυπτική και την υπαρξιστική αισθητική.

Η Bhabha συνάντησε για πρώτη φορά το έργο του Giacometti ως προπτυχιακή φοιτήτρια στη Σχολή Σχεδιασμού του Ρόουντ Άιλαντ. Το έργο της επικεντρώνεται στη σύγχρονη αποξένωση και ευαλωτότητα που προκύπτει από τον πόλεμο, τον εκτοπισμό και τη νοσταλγία.

Η έκθεση «Encounters: Giacometti» του Barbican δίνει έμφαση στις κοινές ευαισθησίες και την κραυγαλέα συνομιλία, μεταξύ των δύο καλλιτεχνών: θυμωμένες, αγχωμένες φιγούρες που προκαλούν μια αίσθηση καταστροφής, αφανισμού και υπαρξιακού άγχους· τραχιές, άμεσα επεξεργασμένες επιφάνειες· τεντωμένα, κατακερματισμένα και διαμελισμένα μέλη του σώματος – προάγγελοι ερήμωσης σε μια φρικτή πραγματικότητα.

Ναι, αυτός είναι δυστυχώς ο κόσμος μας, ο κόσμος στον οποίο ζούμε, καθώς οι καιροί δεν αλλάζουν, ίσως να γίνονται όλο και χειρότεροι. Τα γλυπτά και οι εγκαταστάσεις της παρουσίασης, είναι ο καθρέφτης της ανθρωπογενούς καταστροφής, γεμάτη θάνατο που πραγματικά μπορεί να σε καταβάλει.

Στα έργα και των δύο δημιουργών, υπάρχει συνέργεια μεταξύ των ιδεών και των αντιδράσεών τους στις φρικαλεότητες του κόσμου μας, αλλά τα αποτελέσματα είναι τις περισσότερες φορές ριζικά διαφορετικά: της Bhabha πυκνό, έξαλλο, κατακλυσμιαίο, ενώ του Giacometti κάπως αμήχανο, ευάλωτο, ευαίσθητο.

Και οι δύο καλλιτέχνες υιοθετούν κλασικές πόζες από την παραδοσιακή γλυπτική: όρθιες, καθισμένες και ξαπλωμένες φιγούρες, αλλά πειραματίζονται με μη παραδοσιακές εκφράσεις για αυτές, συνδυάζοντας την ανθρώπινη μορφή με όλα τα άλλα πράγματα που περιβάλλουν τη ζωή.

Τα ειδώλια του Giacometti όπως το εμπνευσμένο “Figurine Between Two Houses”, (1950) για παράδειγμα, απεικονίζουν σώματα που κατακλύζονται από αγωνία. Η εξπρεσιονιστική χάλκινη επιφάνειά της φιγούρας, αποτέλεσμα σφυρηλάτησης με δημιουργία σημαδιών, απεικονίζει μια αδύναμη και σε μαρασμό φιγούρα.

Ωστόσο, παρά την φαινομενική έλλειψη κραυγαλέας ουσίας, το έργο έχει μια αναμφισβήτητη αύρα ανθεκτικότητας: το ισορροπημένο σώμα αποτυπώνεται στη μέση του βηματισμού του, με τα πόδια να προχωρούν πάντα μπροστά.

Θαυμάζουμε εδώ σ’ αυτή την παρουσίαση εμβληματικά έργα του Giacometti όπως το καταπληκτικής παράξενης ομορφιάς The Walking Man I (1960), και «Walking Woman I» (1932), το επιτραπέζιο γλυπτό «The Glade» (Composition with nine figures) (1950) και το αξιοθαύμαστο The Cage (1950) μεταξύ πολλών άλλων.

Στην πρακτική του Giacometti εμφανώς διακρίνουμε την επιθυμία του να δημιουργήσει έργα που αντανακλούσαν τους ανθρώπους όπως τους έβλεπε στον δρόμο ή στις πλατείες, να έρχονται και να φεύγουν, μόνοι τους, εντελώς μόνοι τους με μια μοναδική αίσθηση κίνησης.

Από την άλλη μια κλασική φιγούρα της Bhabha, το έργο Scout (2011), περιλαμβάνει μια τοτεμική φιγούρα, ένα πανύψηλο κομμάτι φελλού το οποίο είναι σκαλισμένο. Τα χαρακτηριστικά του γλυπτού - μια στοιχειώδης μύτη και ένα ζευγάρι μάτια που μόλις διακρίνονται ως ανθρώπινα - προεξέχουν από την τραχιά στήλη.

Υπάρχει μια παράξενη ομορφιά στις ατέλειες αυτής της φιγούρας, η επιφάνειά της ένα μείγμα από χαρακιές, σκαλίσματα και διάσπαρτες πολύχρωμες κηλίδες από ακρυλικό και λάδι.

Όπως και ο Giacometti, η Bhabha αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις σύγχρονων τραυμάτων, όπως παράδειγμα στις μέρες μας η αυξημένη ισλαμοφοβία και τα αντίποινα του λεγόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, μέχρι και σήμερα με ότι συμβαίνει μάλιστα τους καιρούς μας στη Μέση Ανατολή.

Παρά την κατάσταση σύγκρουσης στην οποία βρίσκονται, οι φιγούρες της Bhabha δεν είναι θύματα. Αντίθετα, επιδεικνύουν μια ακλόνητη δύναμη. Το ογκώδες και άκαμπτο σώμα της Scout, για παράδειγμα, αντιστέκεται στην απειλή της επικείμενης αποσύνθεσης καθώς αναδύεται από το κομμάτι φελλού που του δίνει ζωή.

Οι μοντερνίστικες αρχαϊκές μορφές της Huma Bhabha αναδεικνύουν την ποιητική της διεπιστημονική πρακτική, καθώς επικεντρώνεται στη σύγχρονη αποξένωση και ευαλωτότητα που προκύπτει από τον πόλεμο, τον εκτοπισμό αλλά και την νοσταλγία.

Ο θάνατος, η μνήμη, το τραύμα, ο τρόμος εκδηλώνονται με διαφορετική ένταση μέσα από το πρωτοποριακό έργο της, κάποιες φορές διακρίνουμε τις έννοιες κατακερματισμένες κι άλλες φορές πετάγονται μπροστά μας με χιούμορ, κάποιες φορές θα μπορούσαμε να πούμε και με ερωτισμό.

Μια μεγάλη καθιστή φιγούρα της Bhabha, με τίτλο Mask of Dimitrios (2019), σχεδόν ακουμπά στη χαμηλή οροφή. Τα πήλινα πόδια της αποτελούν άμεση αναφορά στις με στίγματα σημαδεμένες υφές του Giacometti. Δύο πλαστικές σακούλες κρέμονται σε ένα κενό σημείο όπου θα έπρεπε να βρίσκεται το στήθος, θα μπορούσαν βέβαια να είναι και οι πνεύμονες της φιγούρας. Είναι κάπως χιουμοριστικό και ιδιόμορφο, αλλά η Bhabha έχει γίνει η βασίλισσα του γκροτέσκου, καθώς δεν βλέπει το γκροτέσκο ως αρνητικό.

Το πρόσωπο του έργου που μοιάζει με μάσκα είναι στην πραγματικότητα ένα καλούπι για ένα διαφορετικό έργο, που διασώθηκε από το χυτήριο όπου δουλεύει τα γλυπτά της. Τα έργα της συχνά δημιουργούνται το ένα από το άλλο, συμβάλλοντας στην απρόβλεπτη εξέλιξη των δημιουργημάτων της.

Η Huma Bhabha παράγει επίσης εκφραστικά σχέδια και φωτογραφίες με παστέλ και μελάνι, συχνά εκθέτοντάς τα παράλληλα με τα γλυπτά της.

Η γκαλερί Barbican Level 2 γίνεται ένα τοπίο εξερεύνησης και προβληματισμού, όπου αποσπασματικά έργα οδηγούν σε μια πομπή από φαντασματικές και ευάλωτες φιγούρες που συλλογικά μιλούν για συνεχιζόμενες συγκρούσεις στις οποίες η μονάκριβη ανθρώπινη ζωή γίνεται παράπλευρη απώλεια.

Συνειδητοποιούμε μέσα σε αυτόν τον χώρο πως τελικά είμαστε κι εμείς ευάλωτες αλλά ανθεκτικές φιγούρες που όμως γινόμαστε μάρτυρες των φρικαλεοτήτων της εποχής μας.

Έργα δύο καλλιτεχνών που εκφράζονται σε διαφορετικές εποχές, φτιαγμένα στη διάρκεια ενός ταραγμένου αιώνα, που όμως εκπέμπουν αντοχή, μιλώντας την ίδια τη γλώσσα του σώματος, καθώς δείχνουν την αγωνία όλων μας για την επισφάλεια της ζωής αλλά και τον αγώνα επιβίωσης στους εχθρικούς κόσμους που όλοι μας δυστυχώς δημιουργήσαμε.

Η έκθεση αυτή δίνει την ευκαιρία σε όλους μας για έναν διάλογο με την πρόσφατη Ιστορία μας μέσα από τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται τις περισσότερες φορές ερήμην μας. Μέσα από τους χώρους της έκθεσης με τα έργα των Giacometti και Bhabha εκφράζουμε κι εμείς την αγωνία και την απελπισία ενός πληγωμένου κυριολεκτικά κόσμου, από την Μέση Ανατολή, την Αφρική, μέχρι τα Ανατολικά της Ευρώπης.

Ναι, μπορεί να ξεκινάμε για καλοκαιρινές ανέμελες βόλτες στους δροσερούς κήπους του πολιτιστικού θαύματος που λέγεται Barbican Center στην καρδιά του Λονδίνου, καταλήγουμε όμως σε πολιτικούς προβληματισμούς και κοινωνικές ανησυχίες αποζητώντας πάντα ένα και μόνο ένα πράγμα την ειρήνη.

Την παγκόσμια και παντοτινή ΕΙΡΗΝΗ, παρέα με μορφές που αιωρούνται μεταξύ της αφαίρεσης και του σχηματισμού, της μνημειακότητας και της εντροπίας.

------------

**Πληροφορίες για την έκθεση Huma Bhabha - Encounters: Giacometti στο Barbican Centre (2ος όροφος), στο Λονδίνο, μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.barbican.org.uk/whats-on/2025/event/encounters-giacometti-x-huma-bhabha

----------

**Photo: A. KATSIOULA