Cecilia Vicuña: η Χιλιανή εικαστική καλλιτέχνης, ποιήτρια και ακτιβίστρια, έφερε την 27 μέτρων εγκατάσταση “Brain Forest Quipu” στο «Turbine Hall» της Tate Modern του Λονδίνου ως μια πράξη αφύπνισης, διαμαρτυρίας και πένθους
Ακούστε το podcast στο Spotify κάνοντας κλικ επάνω, ή στο Anchor.fm κάτω
Δείτε το videocast στο YouTube κάνοντας κλικ κάτω
---------------
Δύο μνημειώδεις κατασκευές κρέμονται από την οροφή στα δύο άκρα του τεράστιου χώρου στην είσοδο της πρωτοποριακής πινακοθήκης. Φτιαγμένα με την παραδοσιακή τέχνη των Άνδεων, quipu, όπου οι άνθρωποι εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια πλέκουν νοήματα και σκέψεις σε υφάσματα και κορδόνια με κόμπους. Τα μαγευτικά γλυπτά συνδυάζονται με ηχητικές και ψηφιακές εγκαταστάσεις που φιλοδοξούν να μας ευαισθητοποιήσουν και να μας προβληματίσουν για την καταστροφή των δασών, για τις επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή και τη βία κατά των αυτόχθονων πληθυσμών.
Κόμποι ποιήματα επικοινωνίας, τα ωχρά, λευκά, λεπτά γλυπτά, περιέχουν μια πολύπλοκη ποικιλία υλικών, όπως ακατέργαστο μαλλί, φυτικές ίνες, σχοινί και χαρτόνι, αλλά και αντικείμενα μικρούς πήλινους σωλήνες και θραύσματα αγγείων, τα οποία συνέλεξαν από τις όχθες του Τάμεση γυναίκες από τοπικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής. Η δημιουργός που μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, έγινε ιδρυτικό μέλος των Καλλιτεχνών για τη Δημοκρατία, συνέχισε να ζει και να εργάζεται εξόριστη στο Λονδίνο, την Κολομβία, τις ΗΠΑ και την Αργεντινή. Φέτος μάλιστα της απονεμήθηκε ο Χρυσός Λέοντας για το συνολικό της έργο στην Μπιενάλε της Βενετίας. Εξερευνά και μεταμορφώνει το quipu στο έργο της για πάνω από πέντε δεκαετίες. Τα υπέροχα γλυπτά της λειτουργούν εννοιολογικά ως ποιήματα, παράσταση και ταινία μαζί, όπου μια λέξη, μια χειρονομία ή μια ολόκληρη ομάδα γίνεται εννοιολογικός κόμπος. Το όραμά της γεμίζει τον χαοτικά όμορφο χώρο, μας συνεπαίρνει στο ταξίδι της, ζητώντας μας να σκεφτούμε και να κατανοήσουμε περαιτέρω τον εαυτό μας ως ανθρώπινα όντα και τα οικοσυστήματα μέσα στα οποία ζούμε και έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε
"El Cóndor Pasa", ο κόνδορας περνά! Πετά ψηλά, περήφανα, κάνει κύκλους χωρίς να ανοιγοκλείσει καθόλου τα φτερά του… Πετά ψηλά στους αιθέρες, ζυγιάζεται στα ανοδικά ρεύματα αέρα και κείνα τον ανεβάζουν ακόμα ψηλότερα...
Το 1913, ο Περουβιανός τραγουδοποιός Daniel Alomía Robles (1871-1942) συνέθεσε το "El Cóndor Pasa", και το τραγούδι παρουσιάστηκε για πρώτη φορά δημόσια στο Teatro Mazzi στη Λίμα του Περού. Το ορχηστρικό αυτό κομμάτι λοιπόν, βασίζεται στην παραδοσιακή μουσική των Άνδεων. συγκεκριμένα στη λαϊκή μουσική από το Περού.
Από τότε, υπολογίζεται ότι, σε όλο τον κόσμο, έχουν παραχθεί περισσότερες από 4.000 εκδοχές της μελωδίας, και έχουν γραφτεί κατά καιρούς πάνω από 300 σετ στίχων για να την ντύσουν.
Είναι το πιο γνωστό περουβιανό τραγούδι στον αγγλόφωνο κόσμο, λόγω της διασκευής του 1970 από τους Simon & Garfunkel στο άλμπουμ τους “Bridge over Troubled Water”. Η εκδοχή τους ονομάζεται "El Cóndor Pasa (If I Could)" (Αν μπορούσα)».
Το 2004, το Περού δήλωσε ότι αυτό το τραγούδι ήταν μέρος της εθνικής του πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό το τραγούδι θεωρείται πλέον ο δεύτερος εθνικός ύμνος του Περού.
Η λαϊκή παράδοση και η μουσική λοιπόν εξύμνησε τον Κόνδορα των Άνδεων. Αυτόν τον γιγαντιαίο γύπα που ζει στα ψηλά βουνά. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα πουλιά που πετούν στη Δύση και το μεγαλύτερο ιπτάμενο πουλί στον κόσμο με συνδυασμένη μέτρηση του βάρους και του ανοίγματος των φτερών. Έχει μέγιστο άνοιγμα φτερών 3,3 μέτρα και βάρος 15 κιλά, και θεωρείται ως το μεγαλύτερο αρπακτικό πουλί στον κόσμο.
Είναι ένα από τα μακροβιότερα πουλιά, με διάρκεια ζωής πάνω από 70 χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις και αυτό τον κάνει να έχει μια πολύ καλή θεώρηση του κόσμου μας από εκεί ψηλά που πετά.
Θεωρείται προστατευόμενο είδος καθώς απειλείται από την ραγδαία απώλεια των οικοτόπων αλλά και από δευτερογενή δηλητηρίαση από μόλυβδο σε σφάγια που σκοτώνονται από κυνηγούς.
Αυτός λοιπόν, ο περήφανος και απρόσιτος κόνδορας των Άνδεων είναι εθνικό σύμβολο της Βολιβίας, της Χιλής, της Κολομβίας, του Ισημερινού και του Περού και έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη λαογραφία και τη μυθολογία των περιοχών των Άνδεων.
Οι Άνδεις, οι πανέμορφες άγριες Άνδεις, η μεγαλύτερη ηπειρωτική οροσειρά στον κόσμο, που σχηματίζει μια συνεχή ορεινή περιοχή κατά μήκος της δυτικής άκρης της Νότιας Αμερικής, μήκους 8.900 km, με πλάτος 200 έως 700 km και μέσο ύψος 4.000 m.
Οι Άνδεις εκτείνονται από βορρά προς νότο μέσω επτά χωρών της Νότιας Αμερικής: Βενεζουέλα, Κολομβία, Εκουαδόρ, Περού, Βολιβία, Χιλή και Αργεντινή.
Ψηλά πλούσια οροπέδια κουρνιάζουν μέσα της, και οι εύφορες κοιλότητες χωρίζουν τις διάφορες χώρες και περιοχές. Τα τρία μεγάλα τμήματα της οροσειράς με βάση το κλίμα είναι οι Τροπικές Άνδεις, οι Ξηρές Άνδεις και οι Υγρές Άνδεις.
Κι αν το Έβερεστ στην Ασία είναι η ψηλότερη κορυφή στη Γη, η κορυφή του Chimborazo στις Άνδεις του Ισημερινού είναι πιο μακριά από το κέντρο της Γης από οποιαδήποτε άλλη τοποθεσία στην επιφάνεια της, λόγω της ισημερινής διόγκωσης που προκύπτει από την περιστροφή της Γης.
Τα βουνά των Άνδεων αποτελούν έναν σοβαρό άξονα πολιτιστικών επιρροών. Μια μακρά σειρά πολιτιστικής ανάπτυξης κορυφώθηκε με την επέκταση του πολιτισμού των Ίνκας και της Αυτοκρατορίας των Ίνκας στις κεντρικές Άνδεις κατά τον 15ο αιώνα.
Οι Ίνκας διαμόρφωσαν αυτόν τον πολιτισμό μέσω του ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού τους καθώς και της προσεκτικής και σχολαστικής κυβερνητικής διαχείρισης τους. Η κυβέρνηση τους χρηματοδότησε την κατασκευή υδραγωγείων και δρόμων . Μερικές από αυτές τις κατασκευές υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Αποδεκατισμένοι από τις ευρωπαϊκές ασθένειες και τον εμφύλιο πόλεμο, οι Ίνκας ηττήθηκαν το 1532 από μια συμμαχία που αποτελούνταν από δεκάδες χιλιάδες συμμάχους από έθνη που είχαν υποτάξει (π.χ. Huancas, Chachapoyas, Cañaris) και έναν μικρό στρατό μόλις 180 Ισπανών με επικεφαλής τον Francisco Pizarro (1478-1541).
Μία από τις λίγες τοποθεσίες των Ίνκας που οι Ισπανοί δεν βρήκαν ποτέ κατά την κατάκτησή τους ήταν το Μάτσου Πίτσου, το οποίο βρίσκεται κρυμμένο σε μια κορυφή στην ανατολική άκρη των Άνδεων. Οι κύριες γλώσσες των λαών των Άνδεων που έχουν διασωθεί είναι αυτές των γλωσσικών οικογενειών Quechua (Κέτσουα) και Aymara (Αϊμάρα).
Η γλώσσα των Ίνκας, Κέτσουα, είναι η γλώσσα των απογόνων του παν-ανδικού πολιτισμού που εξακολουθεί να την μιλούν και σήμερα σε έξι χώρες της νότιας Αμερικής: στη νοτιοδυτική Κολομβία, στον Ισημερινό, επίσημα στο Περού, σε περιοχές της Βολιβίας, στη βόρεια Αργεντινή και στη Χιλή. Η Κέτσουα δεν είχε σύστημα γραφής - ήταν μόνο προφορική γλώσσα.
Στη γλώσσα Κέτσουα, υπάρχει η λέξη quipu (επίσης γραμμένο ως khipu), σημαίνει «κόμπος»και είναι ένα αρχαίο σύστημα καταγραφής και επικοινωνίας. Χρησιμοποιήθηκε από τους λαούς των Άνδεων από το 2500 π.Χ. έως τον 16ο αιώνα την εποχή της ισπανικής κατάκτησης.
Το quipu αποτελούνταν από ένα μακρύ υφασμάτινο κορδόνι από το οποίο κρέμονταν πολλά σκέλη δεμένα σε διαφορετικούς σχηματισμούς και σε διαφορετικά χρώματα που μπορούσαν να κωδικοποιήσουν τόσες πολύπλοκες πληροφορίες, όσο το αλφάβητο.
Οι άνθρωποι των Ίνκας τα χρησιμοποιούσαν για συλλογή δεδομένων και τήρηση αρχείων, παρακολούθηση φορολογικών υποχρεώσεων, συλλογή αρχείων απογραφής, ημερολογιακές πληροφορίες και για στρατιωτική οργάνωση. Τα κορδόνια αποθήκευαν αριθμητικές και άλλες τιμές κωδικοποιημένες ως κόμβους, συχνά σε ένα σύστημα θέσης βάσης δέκα. Ένα quipu θα μπορούσε να έχει μόνο λίγα ή ακόμα και χιλιάδες κορδόνια.
Αν και τα ακριβή νοήματα πίσω από τους σχηματισμούς κόμπων δεν είναι στις μέρες μας απόλυτα γνωστά, πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν πέραν από την καταγραφή στατιστικών, και για την καταγραφή ποιημάτων και ιστοριών, δημιουργώντας έτσι μια απτική σχέση με τη μνήμη και το φανταστικό.
Αυτή την εποχή η Tate Modern αποκαλύπτει στις εγκαταστάσεις της δύο μνημειώδη 27 μέτρων Quipu. Είναι το εκπληκτικό “Brain Forest Quipu” που δημιούργησε η Χιλιανή καλλιτέχνης, ποιήτρια Cecilia Vicuña. Πλεγμένα μεταξύ τους τεράστια κορδόνια, από μια σειρά διαφορετικών υλικών, κρέμονται ψηλά από την οροφή και τοποθετούνται στα δύο απέναντι άκρα του Turbine Hall. Συνδυάζονται με ηχητικές και ψηφιακές εγκαταστάσεις για να σχηματίσουν το πιο μεγάλο και φιλόδοξο έργο της πρωτοπόρου εικαστικού μέχρι σήμερα.
Η Cecilia Vicuña γεννήθηκε το 1948 στο Σαντιάγο της Χιλής. Έλαβε το Master of Fine Arts από την Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Χιλής το 1971 και συνέχισε για σπουδές της στο Slade School of Fine Art στο Λονδίνο το 1972.
Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του προέδρου της Χιλής Salvador Allende (Σαλβαδόρ Αλιέντε, 1908-1973), η δημιουργός, έγινε ιδρυτικό μέλος των Artists for Democracy (Καλλιτεχνών για τη Δημοκρατία), ενώ συνέχισε να ζει και να εργάζεται εξόριστη στο Λονδίνο, την Κολομβία, τις ΗΠΑ και την Αργεντινή κατά τις δεκαετίες του 1970, του 80 και του 90.
Αυτή η αίσθηση της παροδικότητας μακριά από τον τόπο της και η επιθυμία να διατηρήσει και να αποτίσει φόρο τιμής στην ιστορία και τον πολιτισμό των ιθαγενών της χώρας, χαρακτηρίζουν την καριέρα της για πάνω από μισό αιώνα. Η τέχνη της Vicuña έχει αποκτηθεί και εκτίθεται σε μουσεία σε όλο τον κόσμο και είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη ποιήτρια επίσης. Φέτος μάλιστα της απονεμήθηκε ο Χρυσός Λέοντας για το συνολικό της έργο στην Μπιενάλε της Βενετίας. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται μεταξύ Σαντιάγο και Νέας Υόρκης.
Η Cecilia Vicuña εξερευνά και μεταμορφώνει το quipu στη δουλειά της για πάνω από πέντε δεκαετίες λοιπόν. Οι κόμποι και τα υλικά όπως τα αποτυπώνει στα γλυπτά της δεν μοιάζουν με την παραδοσιακή μορφή αλλά είναι εμπνευσμένα από αυτήν. Οι quipus της Vicuña λειτουργούν εννοιολογικά ως ποιήματα, παράσταση και ταινία, όπου μια λέξη, μια χειρονομία ή μια ολόκληρη ομάδα που γίνεται εννοιολογικός κόμπος.
Με τη νέα δουλειά της για το Turbine Hall της Tate Modern συνεχίζει την άκρως ριζοσπαστική προσέγγισή της για τα προβλήματα αυτού του μοναδικού κόσμου μας.
Η μεγάλη εγκατάσταση με τίτλο “Brain Forest Quipu” κατέλαβε δικαιωματικά και εκτίθεται τους τελευταίους μήνες, στην καρδιά της μεγάλης Πινακοθήκης Μοντέρνας Τέχνης που βρίσκεται στο Bankside, ακριβώς στο κέντρο του πολυπολιτισμικού Λονδίνου, συγκεντρώνοντας πλήθη κόσμου που την επισκέπτονται καθημερινά.
Αυτό το θαυμαστό κτίριο που κλείνει το απαύγασμα της σύγχρονης τέχνης μέσα του, είναι ένα παλιό εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που μετατράπηκε σε ξακουστό χώρο τέχνης δίπλα στον Τάμεση. Η αίθουσα που φιλοξενεί το έργο της Vicuña είναι η αίθουσα όπου υπήρχαν οι τουρμπίνες ηλεκτροπαραγωγής. Ο εσωτερικός στεγασμένος χώρος των 6 ορόφων, έκτασης 3.400 τετραγωνικών μέτρων, στα Επίπεδα 1 και 4 κόβεται από γέφυρες οι οποίες ενώνουν το παλιό εργοστάσιο εσωτερικά με ένα νέο κτίριο. Ο όμορφος αδιαίρετος χώρος από τη δυτική είσοδο είναι κεκλιμένος, σαν ράμπα, ενώ το ανατολικό επίπεδο άκρο του χρησιμοποιείται για να φιλοξενεί εξαιρετικά μεγάλα έργα τέχνης λόγω του ασυνήθιστου ύψους του.
Εισερχόμενοι στον τεράστιο χώρο έκθαμβοι παρακολουθούμε το καταπληκτικό υπερθέαμα με τις δύο μνημειώδεις κατασκευές των 27 μέτρων να κρέμονται από την οροφή στα δύο άκρα του τεράστιου χώρου της πρωτοποριακής πινακοθήκης.
Η εγκατάσταση συγκεντρώνει διάφορα σκέλη της πρακτικής της Cecilia Vicuña, τη χρήση υλικών για τη δημιουργία λεπτών γλυπτικών μορφών, το ηχητικό έργο της, τον ακτιβισμό της για τους αυτόχθονες πληθυσμούς και τους περιβαλλοντικούς σκοπούς αγκαλιάζοντας με το πρωτοποριακό της έργο την παράδοση των Άνδεων και του quipu.
Περιγράφοντας αυτή την παράδοση, γράφει η καλλιτέχνης: «Στις Άνδεις οι άνθρωποι δεν έγραφαν, έπλεκαν νόημα σε υφάσματα και κορδόνια με κόμπους. Πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια δημιούργησαν το quipu, ένα ποίημα στο διάστημα, στο χώρο, έναν τρόπο να θυμόμαστε, το διάστημα που περιλαμβάνεται το σώμα και ο κόσμος ταυτόχρονα. Μια απτική, χωρική μεταφορά για την ένωση όλων».
Η πολυμερής εγκατάσταση είναι μια κατάθεση ψυχής, μια υπενθύμιση και μια πράξη πένθους μαζί που σε συνδυασμό με τους ήχους και τις ψηφιακές εγκαταστάσεις φιλοδοξούν να μας ευαισθητοποιήσουν και να μας προβληματίσουν για την καταστροφή των δασών, για τις επιπτώσεις των καταστροφών και ανθρώπινων επεμβάσεων στην κλιματική αλλαγή και τη βία κατά των αυτόχθονων πληθυσμών στη Λατινική Αμερική.
Πραγματικά μαγευτικά τα ωχρά έως λευκά γλυπτά quipu στο Turbine Hall, τα οποία περιέχουν μια πολύπλοκη ποικιλία υλικών, όπως ακατέργαστο μαλλί, φυτικές ίνες, σχοινί και χαρτόνι που πλέκονται. Ανάμεσά τους, διακρίνουμε διάσπαρτα αντικείμενα όπως μικρούς πήλινους σωλήνες και θραύσματα αγγείων, τα οποία συνέλεξαν από τις όχθες του Τάμεση γυναίκες από τοπικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής.
Οι απόκοσμες σκελετικές μορφές αυτών των quipus αντιπροσωπεύουν τα νεκρά δάση και ενσωματώνουν τις λεπτές δυνάμεις του οικοσυστήματος, ενώ οι υφές και τα χρώματά τους παραπέμπουν στον λευκασμένο φλοιό των δέντρων στα δάση που πέθαναν στην ξηρασία ή από την σκόπιμη πυρκαγιά που βάζουν για να τα αποψιλώσουν. Ανάμεσά τους και άλλα “νεκρά” φυσικά αντικείμενα που βρέθηκαν στη φύση, όπως κόκαλα ζώων και δέρμα φιδιού.
Οι συνυφασμένες δομές τους, υποδηλώνουν επίσης βαθύτερες συνδέσεις μεταξύ του προσωπικού και του καθολικού, φτάνοντας από τη μυστηριώδη φαιά ουσία του εγκεφάλου μας μέχρι την τρομερή κοσμολογία του βαθέως χρόνου και του εξωτερικού χώρου. Η Vicuña γράφει: «η Γη είναι ένα εγκεφαλικό δάσος και το quipu αγκαλιάζει όλες τις διασυνδέσεις του».
Κόμποι, ποιήματα επικοινωνίας, το όραμά της γεμίζει τον χαοτικά όμορφο χώρο, μας συνεπαίρνει στο ταξίδι της, ζητώντας μας να σκεφτούμε και να κατανοήσουμε περαιτέρω τον εαυτό μας ως ανθρώπινα όντα και τα οικοσυστήματα μέσα στα οποία ζούμε και έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε.
Περπατώντας ανάμεσα στα πλοκάμια-κορδόνια των τεράστιων γλυπτών, σε συνεπαίρνει το ηχητικό τοπίο που αναπαράγεται από τα ηχεία της εγκατάστασης και που φέρει τον τίτλο «Sound Quipu». Η Vicuña συνεργάστηκε με τον Κολομβιανό συνθέτη Ricardo Gallo για τη συλλογή συνθέσεων του, οι οποίες είναι πλεγμένες με νέες αυτοσχέδιες ηχογραφήσεις από την δημιουργό, τον συνθέτη αλλά και άλλους καλλιτέχνες, μαζί με την παραδοσιακή μουσική των ιθαγενών, τις ηχογραφήσεις της άγριας φύσης αλλά και περιόδους στοχαστικής σιωπής.
Αυτό το «Sound Quipu» συνοδεύεται από ένα «Digital Quipu», που δημιουργήθηκε από βίντεο ιθαγενών ακτιβιστών και υπερασπιστών της γης, το οποίο εμφανίζεται σε μεγάλη οθόνη στο ισόγειο κάτω από τη γέφυρα του Turbine Hall αλλά και σε οθόνες που βρίσκονται σε όλη την Tate Modern, καθώς προβάλλονται επίσης και στο διαδίκτυο.
Τέλος, κάποιες ημέρες κατά την διάρκεια της έκθεσης γίνονται events «Quipu of Encounters: Rituals and Assemblies» που συγκεντρώνουν καλλιτέχνες, ακτιβιστές, επιστήμονες, ποιητές και υπερασπιστές των δασών παγκοσμίως σε ένα συλλογικό τελετουργικό, συνεχίζοντας και προσκαλώντας και τους επισκέπτες να δραστηριοποιηθούν στην πρόληψη της κλιματικής καταστροφής.
Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κομβικό σταυροδρόμι και πρέπει να λάβουμε αποφάσεις για το πως θα αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία, τις αλλαγές του κλίματος και τα ακραία καιρικά φαινόμενα που οφείλονται στην μόλυνση του γαλάζιου πλανήτη μας.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως για το λιώσιμο των πάγων, την υπερθέρμανση του πλανήτη, την κλιματική αλλαγή που βιώνουμε όλοι μας, σε κάθε γωνιά του κόσμου, υπεύθυνες είναι οι βιομηχανίες αλλά και ο τρόπος ζωής των εκατομμυρίων πολιτών που εκτοξεύουν ρύπους σε γη, αέρα και θάλασσα, κάνοντας υπέρμετρη χρήση ορυκτών καυσίμων γεμίζοντας τον πολύτιμο ζωογόνο αέρα της Γης μας με διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, υποξείδιο του αζώτου και φθοριούχα αέρια. Όλα υπεύθυνα για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντός μας.
Η πληθυσμιακή μεταβολή, οι μαζικές μετακινήσεις, η ανάπτυξη της βιομηχανίας σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, η αλόγιστη εκμετάλλευση φυσικών προϊόντων, η οικονομική κρίση και ανέχεια, η άνευ όρων και ορίων παράδοση της πολιτικής στην παγκόσμια οικονομική εξουσία έχουν μετατρέψει την ανθρωπότητα σε παράγοντα μαζικής καταστροφής του φυσικού κόσμου μας.
Έχουμε μπει πλέον ανεπιστρεπτί στη ζώνη κινδύνου αφού έχουμε παραβιάσει καταφανώς τα περιβαλλοντικά όρια ασφαλείας. Με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις και επεμβάσεις επιφέραμε την κλιματική αλλαγή, μεγάλη απώλεια βιοποικιλότητας, αλλαγές στη χρήση γης αλλά και στους βιογεωχημικούς κύκλους, με αποτέλεσμα να έχουμε αλλάξει καθοριστικά τον τρόπο που λειτουργεί και αναπνέει η Γη και τα οικοσυστήματα.
Ο άνθρωπος και οι δραστηριότητές του δυστυχώς δρουν αποσταθεροποιητικά. Ο πλανήτης μας γίνεται λιγότερο φιλόξενος για ζωή, επιδεινώνεται η φτώχεια και χειροτερεύει γενικά η ποιότητα ζωής όλων μας. Δεν υπάρχουν σύνορα, ούτε μπορεί κανένας να κλείσει την επερχόμενη καταστροφή έξω από οποιαδήποτε χώρα.
Οι άνθρωποι με οικολογική συνείδηση μαζί με τους επιστήμονες και βέβαια τους καλλιτέχνες, προσπαθούν να αφυπνίσουν συνειδήσεις για να διαφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού το φυσικό περιβάλλον και ότι μας έχει απομείνει.
Οι εικαστικοί δημιουργοί όπως και η πρωτοπόρα Cecilia Vicuña προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις μοναδικές δεξιότητές τους για να αντιδράσουν απέναντι σ' αυτόν τον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο και τη γενική έννοια της βιωσιμότητας του ανθρώπινου είδους. Εντάσσουν τους εαυτούς τους και το έργο τους στην υπερεπείγουσα προσπάθεια να επιστήσουν την προσοχή του κοινού στο εύθραυστο και απειλούμενο οικοσύστημα του πλανήτη. Έναν πλανήτη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Γοητευόμαστε από το μέγεθος της πρωτοποριακής εγκατάστασης “Brain Forest Quipu” της Vicuña. Η αίσθηση για δράση διάχυτη στο κοινό γύρω μας, δράση για το μέλλον μας πάνω σε τούτο τον πλανήτη που μας ταξιδεύει στο άπειρο διάστημα.
Περιδιαβαίνουμε τους νοηματικούς κόμπους, βιώνουμε τα μνημειώδη γλυπτά που μας εμπνέουν και γίνονται όραμα για το μέλλον, καθώς η Cecilia Vicuña μας καθοδηγεί μέσω της σύνδεσής της με αρχαίες μορφές γνώσης,καθώς μας δείχνει το δρόμο υπερασπιζόμενη τις ανησυχίες της για τα οικολογικά ζητήματα, τις συλλογικές δράσεις και πρώτιστα την κοινωνική δικαιοσύνη, έννοιες που γίνονται όλο και πιο επιτακτικά διεκδικήσιμες σήμερα.
--------
**Πληροφορίες για την εγκατάσταση «Hyundai Commission: Cecilia Vicuña: Brain Forest Quipu» της Cecilia Vicuña, στην Tate Modern μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.tate.org.uk/whats-on/tate-modern/cecilia-vicu%C3%B1a
-------
** Δράσεις από την εικαστικό ενάντια στην κλιματική αλλαγή μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.tate.org.uk/art/artists/cecilia-vicuna-21412/cecilia-vicu%C3%B1as-brain-forest-quipu
--------------------------------
Photo:
** Hyundai Commission Cecilia Vicuna Photo © Tate, Sonal Bakrania
** Portrait of Cecilia Vicuña in front of Quipu Womb 2017 at Tate Modern, 2022 c. Cecilia Vicuña. Photo ©Tate (Lucy Dawkins)
** Quipu, AD 1400 – 1532, Smithsonian's National Museum of the American Indian
** Machu Picchu, Wix.com
** Άποψη της εγκατάστασης, Photo: A.KATSIOULA
댓글